Ah, de Pão de Ló, deze schat van de Portugese patisserie, is veel meer dan zomaar een taart. Het is een zoete omhelzing, een luchtige lekkernij die letterlijk in de mond smelt. De textuur is een wonder van lichtheid: sponsachtig en delicaat, soms licht romig in het midden wanneer het "húmida" wordt bereid. De smaak is eenvoudig en puur, een perfecte balans van suiker, verse eieren en een vleugje bloem, verheven door een nauwkeurig bakproces dat het een dunne, goudbruine korst met een licht gekarameliseerde toets geeft.

Maar de Pão de Ló draait niet alleen om zijn onweerstaanbare smaak. De geschiedenis is diep geworteld in ons erfgoed. Het ontstond in Portugese kloosters in de 16e eeuw en is de nalatenschap van kloosterrecepten waarbij nonnen eierdooiers gebruikten voor hun culinaire creaties, terwijl het eiwit voor andere toepassingen zoals stijfsel werd gebruikt. In de loop der tijd werd deze taart onmisbaar bij grote vieringen: Kerstmis, Pasen en andere vreugdevolle momenten. De eenvoud weerspiegelt de Portugese ziel: bescheiden, maar gul.

Tegenwoordig heeft elke regio van Portugal zijn eigen versie. In Ovar is het rijk en vochtig, bijna vloeibaar. In Alfeizerão wordt het een explosie van room, verborgen onder een dun laagje taart. Welke versie je ook kiest, één ding is zeker: het proeven van een Pão de Ló is het genieten van een stukje geschiedenis en ziel van Portugal.